سقف کاذب
سقف کاذب (به انگلیسی: Dropped ceiling) شاخه‌ای از معماری داخلی است که برای پوشش سقف اصلی (زیر سقف) به‌کار می‌رود. از پیشینهٔ این رشته اطلاعات موثقی در دست نیست. معلوم نیست اولین کسانی که از سقف کاذب استفاده کرده‌اند چه قدر از کاربردهای مختلفِ این حرفه آگاهی داشتند، اما سقف کاذب در زمانی کوتاه جای خود را در صنعت ساختمان پیدا کرد.
سقف کاذب می‌تواند به صورت گچی، چوبی، فلزات رنگین، پی‌وی‌سی، شیشه‌ای، آهنی، ورق‌های فلزی روکش‌دار، آلومینیومی، کامپوزیت و غیره نصب شود که در هر صورت قابلیت اجرا به صورت واحد یا با هم را داراست. سقف کاذب دارای ۲ بخش می‌باشد: پنل‌های سبک و شبکه فلزی. این شبکه فلزی به سقف موجود متصل شده و پنل‌ها روی آن سوار می‌شوند.
حضور سقف کاذب در ساختمان، دغدغهٔ پوشش و مخفی نگه داشتن عوامل زیر سقف را از بین می‌برد، و این، یکی از ویژگی‌های این رشتهٔ ساختمانی نیز هست. سقف کاذب در مواردی که ذکر می‌شود قابلیت خود را بروز می‌دهد: پوشش تأسیسات زیر سقف اصلی، آکوستیک کردن فضا، ایجاد حجم‌ها دکوراتیو، هدایت و جلوگیری از اتلاف دما و رطوبت، نورپردازی مناسب با شرایط کار و زندگی و… پوشاندن، مهم‌ترین کارکرد سقف کاذب است، در کنار پوشش، کارکرد دکوراتیو و نورپردازی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار هستند. در محل اشتراک سطوح تشکیل دهنده ی سقف کاذب خطوط صاف و خمیده ی مهمی ایجاد میگردد که در شکل گیری و استحکام و ثبات سقف کاذب نقش بسزایی دارند.
